Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2009

Για τον Σεΐχη Μπεντρεντίν!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Μέσα από τις σελίδες του ιντερνέτ πολλά άρθρα μπορείς να βρεις έχοντας κάποιο ενδιαφέρον. Ένα από αυτά έχει να κάνει με τον Σεΐχη ή Αγά Μπεντρεντίν. Ποιός είναι αυτός και τι σχέση μπορεί να έχει με τους Γκαγκαβούζηδες;
Α) Γεννήθηκε στο Αμμόβουνο Έβρου απο μητέρα χριστιανή, κόρη του τότε βυζαντινού φρούραρχου, που διστυχώς δεν έχουμε εντοπίσει το όνομά του, και πατέρα τον Γαζή Ισραήλ, διοικητής και δικαστής της περιοχής. Συνεπώς ήταν από τους πρώτους Τούρκους πολεμιστές που διοικούσε ανεξάρτητους τούρκους πολεμιστές, οι οποίοι προετοίμαζαν το έδαφος για την πλήρη κατάληψη των βυζαντινών εδαφών απο τους επερχόμενους Οθωμανούς.
Το χωριό Αμμόβουνο στα βυζαντινά χρόνια είχε το όνομα Σιμαβίνα. Στο χωριό υπήρχε φρούριο το οποίο αποτελούσε έναν από τους προμαχώνες του Βυζαντινού κράτους. Μέχρι πρίν από 20 χρόνια περίπου οι κάτοικοι του χωριού προσδιόριζαν τη θέση του φρούριου. Λένε πως όταν ήρθαν οι πρόσφυγες για να κτίσουν τα σπίτια τους γκρέμιζαν τα τείχη για να πάρουν τις πέτρες. Εγώ μέχρι τώρα δεν έχω δει σε κάποιο σπίτι θεμέλια απο αυτές τις πέτρες. ίσως με τα χρόνια να έχουν ενσωματωθεί μέσα στα επόμενα κτίσματα. Πάντως θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον ιστορικά αν βρήσκαμε σε κάποια θεμέλια πέτρες απο το φρούριο αυτό.
Η ιστορία του Μπεντρεντίν είναι περίπου αυτή που καταγράφετε παρακάτω. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον το γεγονός πως ο Σεΐχης πήγε στη Δοβρουτσά όπου προσπάθησε να οργανώσει νέο επαναστατικό κίνημα ενατίον του Σουλτάνου. Στην ίδια περιοχή κατοικούσαν οι Γκαγκαβούζηδες, οι οποίοι ακόμη και σήμερα αναφέρονται σε κάποιον Αγά που τους βοηθούσε αλλά δεν έχουν ξεκάθαρη εικόνα για το ποιος ήταν ακριβώς. Ίσως να είναι ο ίδιος απλά θέλει ψάξιμο. Είναι όμως γεγονός πως οι μουσουλμάνοι της Δοβρουτσάς με τους χριστιανούς της ίδια περιοχής δεν είχαν πολλά προβλήματα μεταξύ τους. Να συνέβαλε το γεγονός της αποδοχής απο τους μεν και τους δε της ηγετικής μορφής του Μπεντρεντίν;
Ένα άλλο αξιοσημείωτο γεγονός είναι πως όταν ο Εβλιγιά Τσελεμπί πήγε στην Δοβρουτσά παραξενεύτηκε με την συμπεριφορά των μουσουλμάνων της περιοχής., διότι δεν ακολουθούσαν το ορθόδοξο μουσουλμανικό τυπικό, ήταν ετερόδοξοι. Γράφει πως μοιάζουν ποερισσότερο με χριστιανούς παρά με μουσουλμάνους. Τι συνέβει στην πραγματικότητα; Ήταν οπαδοί του Σεΐχη Μπεντρεντίν, που οραματίζονταν ένα διαφορετικό κράτος όπου οι θρησκείες θα ήταν ελεύθερες δίχως να διώκονται οι πιστοί!! Πίστευε και επιδίωκε την ανακατανομή της γης, τα χωράφια να δωθούςν στους πραγματικούς δικαιούχους και να μην ανήκουν σε Σουλτάνους και Αγάδες!!!
Για μένα θα πρέπει να θεωρηθεί από τους πρώτους κοινωνιστές, πρόδρομος σοσιαλισστικών ιδεών!!!
ΘΑ ΔΟΥΜΕ Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΑΙ Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΨΑΞΙΜΟ!!! ΕΓΩ ΘΑ ΤΟ ΨΑΞΩ ΣΑΣ ΤΟ ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ!!!!

Καταθέτω όλο το κείμενο όπως το βρήκα σε ιστοσελίδα του ιντερνετ ως θέμα προς συζήτηση:

"Εγώ τώρα θα αποκαλυφθώ και θα επαναστατήσω!
Άνθρωποι της γης, θα πάμε να καταλάβουμε τη γη.
Και χρησιμοποιώντας τη δύναμη των επιστημών, και το μυστικό της ενότητας
εμείς θα καταργήσουμε τους κανόνες των εθνών και των θρησκειών.

(Απόσπασμα από το ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ «Tο έπος του γιου του Καδή της Σιμάβνα Σεϊχη Μπεντρεντίν»)

Πολλοί είναι αυτοί που εκπλήσσονται όταν ανακαλύπτουν ότι οι Σέρρες μία σχετικά μικρή πόλη και όχι ιδιαίτερα τουριστική είναι γνωστή στους περισσότερους Τούρκους. Ένας από τους λόγους είναι ότι οι Σέρρες κατά την Οθωμανική κυριαρχία ήταν σημαντικό εμπορικό κέντρο που βρισκόταν στο δρόμο για την Κωνσταντινούπολη, κυρίως όμως είναι γνωστή γιατί στις Σέρρες δικάστηκε και τελικά απαγχονίστηκε ο πρώτος «μουσουλμάνος σοσιαλιστής» όπως αποκαλείται από πολλούς, ο Σεΐχης Μπεντρεντίν. Έτσι δεν είναι καθόλου περίεργο ότι επισκέπτονται τις Σέρρες πολλοί μουσουλμάνοι Αλεβίτες (ετερόδοξοι μουσουλμάνοι) για να προσκυνήσουν το μέρος όπου μαρτύρησε και θάφτηκε ο εμπνευστής ενός μεγάλου κοινωνικοπολιτικού κινήματος του 15ου αιώνα. Για τον Σεΐχη Μπεντρεντίν έχουν γραφτεί πολλά βιβλία και έργα, αλλά αυτό που αναβίωσε τη μνήμη του και να τον έκανε ευρέως γνωστό είναι το ποίημα του μεγάλου Τούρκου ποιητή Ναζίμ Χικμέτ, «Το έπος του γιου του Καδή της Σιμάβνα Σεΐχη Μπεντρεντίν», το οποίο γράφτηκε το 1936, όταν ο ποιητής βρισκόταν στη φυλακή. Αλλά ποιος είναι ο Σεΐχης Μπεντρεντίν;
Ο Μπεντρεντίν γεννήθηκε το 1358 στη Σιμάβνα (κοντά στο Διδυμότειχο) από πατέρα Τούρκο Καδή (δικαστή) και μητέρα Ελληνίδα που εξισλαμίστηκε, από την οποία πιθανότατα έμαθε την ελληνική γλώσσα και τα στοιχεία του χριστιανισμού. Από τα πρώτα χρόνια της ζωής του φάνηκε η οξύτητα της σκέψης του. Οι πρώτες του σπουδές για το Ισλάμ έγιναν στην Αδριανούπολη και στο Ικόνιο, ενώ για να επεκτείνει τις γνώσεις του πήγε στο Κάιρο που μαζί με τη Βαγδάτη ήταν τα δύο μεγαλύτερα εκπαιδευτικά, και όχι μόνο, κέντρα του μουσουλμανικού κόσμου την εποχή εκείνη. Τότε γνώρισε τον άνθρωπο που σημάδεψε τη ζωή του, τον Σεΐχη Αχλάτι, ο οποίος διακήρυττε μία άλλη προσέγγιση στη μέχρι τότε σουνί (ορθόδοξη) μορφή του ισλαμισμού, ένα είδος ισλαμικού μυστικισμού. Μετά από συζήτηση που είχε με τον περίεργο αυτό άνθρωπο ο Μπεντρεντίν ανακάλυψε ότι οτιδήποτε είχε μάθει μέχρι τότε ήταν μόνο η μισή αλήθεια και σε ένδειξη απογοήτευσης πέταξε όλα τα βιβλία του στον Νείλο ποταμό και άρχισε να περιπλανιέται ενδεής και να καλλιεργεί νέες σκέψεις και απόψεις τις οποίες υπερασπιζόταν με σθένος. Οι ιδέες του απέβλεπαν στη δημιουργία μιας αρμονικής κοινωνικοπολιτικής ζωής στην Ανατολία και τα Βαλκάνια, όπου θα υπάρχει δικαιοσύνη, και κοινοκτημοσύνη και θα έχουν εξαλειφθεί οι ανισότητες και οι διαχωρισμοί έθνους και θρησκείας.
Με τον Σεΐχη Αχλάτι ο Μπεντρεντίν αναπτύσσει μία νέα πτυχή της προσωπικότητάς του, ενώ είναι ειδικός στον ισλαμικό νόμο (κάτι αντίστοιχο με θεολόγο), γίνεται μυστικιστής και επαναστάτης, μαθαίνει για τον Πανθεϊσμό και τον Υλισμό και εμπνέεται από αντικομφορμιστικές αντιλήψεις. Ο Αχλάτι τον προέτρεψε να πάει στο Ταμπρίζ του Ιράν, που την εποχή εκείνη ήταν το μεγαλύτερο κέντρο του Ισλαμικού μυστικισμού. Στη συνέχεια επιστρέφει στο Κάιρο και διαδέχεται τον Σεΐχη Αχλάτι μετά τον θάνατό του το 1397.
Το 1403 αποφάσισε να εγκαταλείψει το Κάιρο και να μεταβεί στην Μικρά Ασία και στην γενέτειρα του την Αδριανούπολη, όπου έμεινε για λίγο με τους γονείς του. Εκεί γνώρισε και τον Μούσα Τσελεμπί, ο οποίος ήταν Σουλτάνος της Ρούμελης και ήταν σε εμφύλιο πόλεμο με τον αδελφό του Μεχμέτ Τσελεμπί, ο οποίος ήταν Σουλτάνος της Προύσας. Ο Μούσα Τσελεμπί τον διόρισε ανώτατο Στρατοδίκη (Καζασκέρ) της Ρούμελης, θέση την οποία χρησιμοποίησε για να προετοιμάσει την επανάσταση που σκόπευε να κάνει. Όταν το 1412 ο Μούσα Τσελεμπί τελικά νικήθηκε και απαγχονίστηκε από τον αδελφό του, ο Μπεντρεντίν εξορίστηκε στη Νίκαια μαζί με την οικογένειά του, την χριστιανή γυναίκα του και τα παιδιά του, δύο αγόρια και ένα κορίτσι. Ο σεβασμός στην προσωπικότητά του λόγω των εξειδικευμένων γνώσεων του στον Ισλαμικό Νόμο τον γλίτωσαν από το θάνατο.
Στη Νίκαια (Ιζνίκ/Τουρκία) πλέον μαζί με τους υποψήφιους διαδόχους του τους Μπερκλούτζε Μουσταφά και Τορλάκ Κεμάλ οργάνωσε την επανάσταση που θα ακολουθούσε ενάντια στην απόλυτη ηγεμονία της κεντρικής εξουσίας των ορθόδοξων Οθωμανών, ένα πολιτικό κίνημα με θρησκευτικές διαστάσεις. Το 1415/16 έφυγε από εκεί και πήγε στο Ντελίορμαν (σημερινή περιοχή Ντομπρουτζά που ανήκει στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία) καθώς κινδύνευε, αφού ο Μπερκλούτζε Μουσταφά ξεκίνησε την επανάσταση στο Καράμπουρουν του Αϊδινίου και ο Τορλάκ Κεμάλ στη Μανίσα. Σε αυτές τις συγκρούσεις σκοτώθηκαν συνολικά περίπου 10.000 οπαδοί του Μπεντρεντίν και μαζί με αυτούς οι δύο υποψήφιοι διάδοχοί του.

Νικήθηκαν
από τις 10.000 θυσιάστηκαν 8.000…
Για να μπορέσουνε να πούνε
παντού
όλοι με ένα στόμα να τραγουδήσουνε,
όλοι μαζί να τραβήξουνε τα δίχτυα απ’ τα νερά,
να κάνουνε δαντέλα το σίδερο όλοι μαζί,
όλοι μαζί να οργώσουνε τη γη,
τα μελωμένα σύκα για να μπορέσουνε να φάνε
όλοι μαζί
όλα, εκτός από το μάγουλο της αγαπημένης.
Ναζίμ Χικμέτ

Στο Ντελίορμαν, ο Μπεντρεντίν άρχισε να οργανώνει μία νέα επανάσταση, αλλά συλλήφθηκε με ύπουλο τρόπο (πιθανότατα το 1416) από τους άντρες του Σουλτάνου Μεχμέτ Τσελεμπί που τον έφεραν στις Σέρρες ενώπιον του. Μπροστά στο Σουλτάνο ξεκίνησε η δίκη του για τις ετερόδοξες θρησκευτικές του απόψεις που θεωρούνταν πολύ επικίνδυνες από την Οθωμανική κυβέρνηση, αλλά πιστεύεται ότι κανένας Καδής δεν μπορούσε να αντικρούσει τις απόψεις του και να αποδείξει την ενοχή του. Έτσι ο Σουλτάνος κάλεσε τον Μεβλάνα Χαϊδάρ, ο οποίος ήταν ειδικός στον Ιερό Νόμο. Πιστεύεται ότι ούτε αυτός μπορούσε να τον καταδικάσει και τελικά ο ίδιος ο Μπεντρεντίν αποφάσισε για την καταδίκη του και έβαλε τη σφραγίδα του στη φετβά (ιερονομική ρήτρα) του Μεβλάνα Χαϊδάρ με την οποία δινόταν εντολή για την εκτέλεσή του.
Και του είπαν: «απολογήσου»

Ο Μπεντρεντίν χαμογέλασε,
τα μάτια του έλαμψαν,
είπε:
- αφού νικηθήκαμε αυτή τη φορά
τι άλλο μπορούμε να κάνουμε δογματικέ,
τώρα μη λες τίποτε άλλο.
- Αφού η φετβά είναι δική μας
δώστε τη σφραγίδα να τη βάλουμε εμείς.
Ναζίμ Χικμέτ
Κατ’ εξαίρεση του γενικού κανόνα και λόγω του σεβασμού που ενέπνεε, ενώ τον καταδίκασαν σε θάνατο, δεν πείραξαν την οικογένεια και τα υπάρχοντά του. Έτσι ο Σεΐχης Μπεντρεντίν κρεμάστηκε πιθανότατα στις 18 Δεκεμβρίου του 1416 σε έναν πλάτανο στην αγορά των Σερρών απέναντι από το Εσκί τζαμί (βρισκόταν πίσω από το Μπεζεστένι) και το γυμνό του σώμα έμεινε εκεί κρεμασμένο για μια ολόκληρη μέρα. Στη συνέχεια το νεκρό σώμα παρέλαβαν οι μαθητές του, οι οποίοι το έθαψαν στο Ορτά Μεζαρλίκ (Τούρκικο νεκροταφείο), δίπλα στο Καντιρί Τεκέ. Σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει ο τάφος του Σεΐχη προσδιορίζεται στην οδό Ελ. Βενιζέλου 29, όπου σήμερα στεγάζεται ένα φαρμακείο. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών οι οπαδοί του μετέφεραν τα οστά του στην Τουρκία και τώρα ο τάφος του βρίσκεται στην περιοχή Μπαγιαζίτ της Κωνσταντινούπολης.
Ακόμη και σήμερα υπάρχουν οπαδοί της φιλοσοφίας του Μπεντρεντίν κυρίως στη Ντομπρουτζά και στην Ανατολική Θράκη. Ο εγγονός του Χαφίζ Χαλίλ έγραψε ένα βιβλίο για τη ζωή του παππού του, το ονομαζόμενο «menakibname», το μοναδικό αντίγραφο του οποίου βρισκόταν στις Σέρρες στον Καντιρί Τεκέ. Το βιβλίο αυτό έχει εκδοθεί πολλές φορές και μαζί με το βιβλίο «Varidat» (Εμπνεύσεις) που έγραψε ο ίδιος ο Σεΐχης Μπεντρεντίν είναι τα πιο δημοφιλή βιβλία για όσους θέλουν να μάθουν γι’ αυτόν. Απόσπασμα από το ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ μελοποιήθηκε από τον Θάνο Μικρούτσικο και συμπεριλήφθηκε στο δίσκο «Πολιτικά Τραγούδια» του 1975 σε ερμηνεία της Μαρίας Δημητριάδη. Αυτές τις μέρες προβάλλεται επίσης και ένα νέο ντοκιμαντέρ στην Αττάλεια της Τουρκίας για τον Σεΐχη που υπερασπίστηκε την ελευθερία, την ισότητα και τη δικαιοσύνη και διαλαλούσε ότι δεν υπάρχει κόλαση και παράδεισος και ότι όλα προέρχονται από την φύση την ίδια εποχή που στη Μεσαιωνική Ευρώπη «έκαιγαν μάγισσες».

του Aydin Haci Veli
Δρ Οθωμανικής Ιστορίας
Καθηγητή Τουρκικής Γλώσσας

30/10/2007
Εφημερίδα: Ελευθερία Σερρών

Δεν υπάρχουν σχόλια: