Τετάρτη πρωί ξεκινήσαμε απο την Ορεστιάδα. Δύο αυτοκίνητα και με κατεύθυνση το Ορμένιο, διασχίσαμε όλη την Βουλγαρία. οι καιρικές συνθήκες καλές οι δρόμοι όμως χάλια. Έπρεπε να οπλιστούμε με υπομονή και κουράγιο. Ταυτόχρονα όσο τα χιλιόμετρα λιγόστευαν η αγωνία για το τι θα συναντήσουμε μεγάλωνε όλο και περισσότερο. το κέφι όμως όλων μας παρέμενε παρά τις δυσκολίες του ταξιδιού.
Κοντά στις 5.30 φτάσαμε στα σύνορα της Μολδαβίας. Μετά τις απαραίτητες διατυπώσεις πήραμε το δρόμο για την Γκαγακουζία. Δρόμος δύσκολος γεμάτος παγίδες και στενός, αλλά εμείς απτόητοι έπρεπε να τον διασχίσουμε. οι πρώτες εικόνες δημιουργούν θλίψη και στεναχώρια. Παντού φτώχια και εγκατάλειψη. Κανείς όμως απο μας δεν σκέφτεται να επιστρέψει. Το όνειρο να βρεθούμε κοντά σε ανθρώπους που αυτοπροσδιορίζονται ως ΓΚΑΓΚΑΒΟΥΖΗΔΕΣ μας κάνει να ελπίζουμε πως θα βρούμε κάτι κοινό και όμορφο.
Μετά απο ταλαιπωρία διότι δεν υπήρχαν ούτε καν πινακίδες για να μας ενημερώνουν φτάσαμε στο Κομράτ, όπου μας περίμενε ο Νίκος Λουκά. Αμέσως κατευθυνθήκαμε στο χωριό των πεθερικών του στη Αντβάρμα, ένα χωριό λίγα χιλιόμετρα απο το Κομράτ. το πρώτο μας βράδυ κοιμηθήκαμε στο σπίτι τους, όπου έκαναν τα πάντα για να μας ευχαριστήσουν. Το φαγητό υποδοχής ήταν κότα με λάχανο!!
Α!!! ρε ΓΚΑΓΚΑΒΟΥΖΙΑ ποτέ δεν ξεχνάς τις συνήθειες σου. Όλα γύρω σου κάτι σου θυμίζουν. Το σπίτι απλό, όπως τα παλιά σπίτια μας και στην αυλή δεν έλειπε η κληματαριά, όπως σε κάθε γκαγκαβούζικο σπίτι. Το κρασί αποτελεί σε ένα βαθμό το σύμβολό μας. Γιατί αναρωτήθηκε ποτέ κανείς μας; Όταν ρωτούσα τους γεροντότερους κόμπιαζαν για να μου δώσουν την απάντηση. Ορισμένοι όταν ξεθάρευαν μου έλεγαν: Μα!! δεν ξέρεις; Τι ευλόγησε πρώτο ο Χριστός όταν ξεκίνησε την διδασκαλία του; το κρασί στο γάμο της Κανά!!! απαντούσαν και το πρόσωπό τους σκυθρώπιαζε διότι δεν ήμουν σε θέση να απαντήσω άμεσα.
Πως τα κάνει η ζωή και πως τα διαμορφώνει. Αυτοί οι απλοί και ενάρετοι άνθρωποι είχαν συνδέσει όλη τους τη ζωή, οικογένεια, δουλειά, χαρές και γλέντια γύρω και μέσα απο την διδασκαλία του Χριστού. Έτσι πορεύονταν εκατοντάδες χρόνια και παρέμεναν όρθιοι απέναντι στους Τούρκους κατακτητές.
Θέλω να ευχαριστήσω απο τα βάθη της καρδιάς μου τους ανθρώπους αυτούς που με την απλότητα τους μου δώσανε ένα καλό μάθημα σε μας τους δήθεν πολιτισμένους.
Κοντά στις 5.30 φτάσαμε στα σύνορα της Μολδαβίας. Μετά τις απαραίτητες διατυπώσεις πήραμε το δρόμο για την Γκαγακουζία. Δρόμος δύσκολος γεμάτος παγίδες και στενός, αλλά εμείς απτόητοι έπρεπε να τον διασχίσουμε. οι πρώτες εικόνες δημιουργούν θλίψη και στεναχώρια. Παντού φτώχια και εγκατάλειψη. Κανείς όμως απο μας δεν σκέφτεται να επιστρέψει. Το όνειρο να βρεθούμε κοντά σε ανθρώπους που αυτοπροσδιορίζονται ως ΓΚΑΓΚΑΒΟΥΖΗΔΕΣ μας κάνει να ελπίζουμε πως θα βρούμε κάτι κοινό και όμορφο.
Μετά απο ταλαιπωρία διότι δεν υπήρχαν ούτε καν πινακίδες για να μας ενημερώνουν φτάσαμε στο Κομράτ, όπου μας περίμενε ο Νίκος Λουκά. Αμέσως κατευθυνθήκαμε στο χωριό των πεθερικών του στη Αντβάρμα, ένα χωριό λίγα χιλιόμετρα απο το Κομράτ. το πρώτο μας βράδυ κοιμηθήκαμε στο σπίτι τους, όπου έκαναν τα πάντα για να μας ευχαριστήσουν. Το φαγητό υποδοχής ήταν κότα με λάχανο!!
Α!!! ρε ΓΚΑΓΚΑΒΟΥΖΙΑ ποτέ δεν ξεχνάς τις συνήθειες σου. Όλα γύρω σου κάτι σου θυμίζουν. Το σπίτι απλό, όπως τα παλιά σπίτια μας και στην αυλή δεν έλειπε η κληματαριά, όπως σε κάθε γκαγκαβούζικο σπίτι. Το κρασί αποτελεί σε ένα βαθμό το σύμβολό μας. Γιατί αναρωτήθηκε ποτέ κανείς μας; Όταν ρωτούσα τους γεροντότερους κόμπιαζαν για να μου δώσουν την απάντηση. Ορισμένοι όταν ξεθάρευαν μου έλεγαν: Μα!! δεν ξέρεις; Τι ευλόγησε πρώτο ο Χριστός όταν ξεκίνησε την διδασκαλία του; το κρασί στο γάμο της Κανά!!! απαντούσαν και το πρόσωπό τους σκυθρώπιαζε διότι δεν ήμουν σε θέση να απαντήσω άμεσα.
Πως τα κάνει η ζωή και πως τα διαμορφώνει. Αυτοί οι απλοί και ενάρετοι άνθρωποι είχαν συνδέσει όλη τους τη ζωή, οικογένεια, δουλειά, χαρές και γλέντια γύρω και μέσα απο την διδασκαλία του Χριστού. Έτσι πορεύονταν εκατοντάδες χρόνια και παρέμεναν όρθιοι απέναντι στους Τούρκους κατακτητές.
Θέλω να ευχαριστήσω απο τα βάθη της καρδιάς μου τους ανθρώπους αυτούς που με την απλότητα τους μου δώσανε ένα καλό μάθημα σε μας τους δήθεν πολιτισμένους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου